ROZDZIAŁ SIÓDMY

- Właściwie chciałam tylko sprawdzić, co z Henrym. - Jej głos brzmiał dziwnie, ciągle coś ją dławiło w gardle.
- Gdybym był na twoim miejscu, pewnie też bym nie ufał. Dobrze, dostaniesz gwarancje na piśmie. Wydam po¬lecenie, by moi prawnicy w Broitenburgu przygotowali i przysłali faksem dokument prawny, dający ci prawo po¬wrotu do Australii razem z Henrym, gdy tylko zechcesz, a ja go podpiszę w obecności świadka. - Sięgnął do port¬fela. - To wizytówka pani adwokat Angeli Jefferson, Au¬stralijki, specjalistki od prawa międzynarodowego. Zna spra-wę, ponieważ to właśnie ona uświadomiła mi konieczność uzyskania twojej zgody. Pani Jefferson zaopiniuje, czy dokument jest sporządzony tak, by Broitenburg musiał go honorować. Czy wtedy zgodzisz się dać nam wszystkim szansę?
Nie.
Powiedział to tak czule, że Tammy niemal zupełnie się rozkleiła. Temu było jeszcze trudniej się oprzeć niż namięt¬ności. Oczy jej się zaszkliły. Po policzku spłynęła łza, którą Mark otarł z niewypowiedzianą delikatnością.
iść. Tammy odczuwała coś podobnego. Najchętniej dalej sta¬łaby z dłońmi w jego rękach.
- A co odpowiedziałeś napytanie Maski? - spytał Mały Książę głęboko poruszony opowieścią Gołębia Podróżnika.
- Broitenburg leży między Austrią a Niemcami - ob¬jaśnił wyniośle Charles.
- Ciebie nazwę Wesołym, a ciebie - Ponurym.
Tym razem wybuchnął Mark.
Mały Książę był zaskoczony. Nie spodziewał się, że Róża tak bardzo była do niego przywiązana. Nie wiedział, co
Tammy nigdy w życiu nie podjęła równie błyskawicznej decyzji. Nim książę zorientował się, co się święci, podała mu Henry'ego, mając absolutną pewność, że Mark instynk-townie weźmie dziecko. Sama cofnęła się szybko.
- A co odpowiedziałeś napytanie Maski? - spytał Mały Książę głęboko poruszony opowieścią Gołębia Podróżnika.
Mały Książę pogłaskał ją jeszcze czulej. Zrozumiał, dlaczego Róża mu to powiedziała i dlaczego odczuwała
przestając być dla ciebie kwiatem...

- Camryn - zwrócił się do szwagierki - to niania moich
Otworzył szeroko oczy ze zdziwienia. Chyba nie odgadła
Słowa Marka wdarły się w tok jej myśli, zamrugała oczami i spojrzała na
Ale idąc w stronę swojej prywatnej łazienki po miękkim,
Santos zawrócił w miejscu i pognał z powrotem do apteki. Żałował, że nie ma czasu, by wezwać posiłki, ale liczyła się każda sekunda. Oby nie było za późno. Dobry Boże, spraw, by nie było.
- Mógłbym, pani Roberts, ale wie pani, co mówi się o katarze?
Wszedł do klubu, pochylając nisko głowę.
- Milordzie, otrzymałem kilka propozycji kupna Can¬dover. - Prawnik otworzył skórzaną teczkę. - Według mnie dwie są dość obiecujące. Chęć nabycia posiadłości zgłosił niejaki pan Cromer oraz pan Bamstaple.
akcentując każde słowo, jakby recytował wyuczone
Podjął decyzję: jutro z samego rana zadzwoni do swojej
stała obok wyniosła i milcząca.
Willow odetchnęła z ulgą. W jego obecności była cała
tańcząc z Brennenem. Lizzie, Amy i Mikey po raz kolejny zawiodą

roku szkolnego i Alli bardzo chciała się z nią zobaczyć. Poza tym miała w zanadrzu